ELDERLY

EP3 :: ความหมายของชีวิต คุณคิดว่าชีวิตเรามีความหมายไหม? ใครที่บอกว่าชีวิตไม่มีความหมายบอกเลยว่า “คุณคิดผิด” เพราะคุณรู้ไหมว่าสิ่งที่เงินก็ซื้อไม่ได้นั่นคือชีวิต ชีวิตที่มันสูญเสียไปแล้วมักจะไม่มีวันกลับคืน ดังนั้นเราควรรักษาชีวิตเราให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากตอนที่แล้วเล่าถึงการปรับตัวเพื่อความสงบสุขในบ้านเรา หลังจากที่พวกเราปรับตัวเข้ากันได้ดีมาก บ้านที่เคยไม่สนุกกับเปลี่ยนเป็นบ้านที่มีความสุข แต่อย่างที่บอกแหละว่าความสุขของคนเรามักอยู่ได้ไม่นาน เวลามีความสุขมากๆ มักจะมีจุดเปลี่ยนของชีวิต เพื่อมาทดสอบเราว่า ถ้าเราอยู่ในช่วงเวลาที่เลาร้ายชีวิตเราจะยังคงมีความสุขอีกไหม? วันที่ 9 มีนาคม พ.ศ 2557 เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ขณะที่เรากำลังจะออกจากบ้านเพื่อไปออกกำลังกาย จำได้ว่ากำลังผูกเชือกรองเท้าอยู่เลย อยู่ก็มีคนมาเรียกว่า “ให้รีบไปดูพ่อเร็วพ่อโดนรถชน” อยู่ที่หน้าวัด เราก็นึกในใจว่าคงไม่เป็นอะไรมากหรอก เพราะพ่อขับรถล้มประจำแหละเพราะแกเป็นคนขับรถเร็วมาก แกก็รอดมาได้ทุกรอบ ครั้งนี้คงไม่เป็นอะไรมากหรอกมั้ง วินาทีนั้นยังคงใจเย็นอยู่ แต่พอคนเริ่มมาเวียนมาบอกหลายคน สัญชาติญานมันทำให้รู้สึกทันทีว่า ...

EP2 :: ความเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ หลังจากเริ่มใช้ชีวิตกับพ่อแม่หนึ่งเดือนผ่านไป สองเดือนผ่านไป สามเดือนผ่านไป ไม่ไหวแล้วเว้ยย .. เราต้องทำอะไรสักอย่างไม่งั้นจะอึดอัดมาก มีคนบอกว่าปัญหาทุกอย่างแก้ได้ด้วยตัวเรา เอาวะ ตั้งสติแล้วค่อยๆ แก้ปัญหาทีละจุด เริ่มจากความอิสระบอกเลยว่าตั้งแต่มาอยู่บ้านไม่มีความอิสระเอาเสียเลย เหมือนมีกล้อง CCTV ติดอยู่รอบบ้าน จะทำอะไรพ่อกับแม่ก็คอยจับตามองตลอดเวลา กลับบ้านดึกก็บ่น ไปไหนก็โทรตามทุกระยะ ประหนึ่งว่าอายุ 14 งั้นแหละ มีแฟนพ่อกับแม่ก็ตามติดแฟนจนรู้สึกได้ว่าเค้าอึดอัดแหละ จนสุดท้ายแฟนก็เลิกรากันไปโดยไม่ทราบสาเหตุ เดาว่าคงอึดอัดแหละ แต่พอเลิกกับแฟน คนที่ดีที่สุดสำหรับเรากับเป็นแม่และพ่อ ที่ก็รู้แหละว่าเลิกกันแต่ก็คอยให้กำลังใจปลอบลูกได้เหมือนเพื่อนเลยแฮะ เพราะตั้งแต่มาทำงานต่างจังหวัดเพื่อนก็ไม่ค่อยมี ที่ราชบุรีเองเราก็เคยอยู่ตอนอนุบาล โตขึ้นก็ย้ายตามพ่อไปที่อื่นดังนั้นเพื่อนในวัยเด็กเราน้อยมาก มีแต่เพื่อนตอนเรียน ปวช ปวส ...

EP1 :: จุดเริ่มต้นของการใช้ชีวิตอยู่กับพ่อแม่ เรื่องมันก็มีอยู่ว่าต้องกลับมาอยู่บ้านนอก เพราะเปลี่ยงานมาเป็นเซลต่างจังหวัดดูแลเขตตะวันตก ดังนั้นบ้านที่เคยคิดว่าจะสร้างให้พ่อแม่อยู่นั้น ดันกลายมาเป็นบ้านเราที่ต้องมาอยู่ด้วยกับพ่อแม่ ณ จังหวัดราชบุรี บ้านหลังนี้ใช้เวลาสร้างกว่าแปดเดือน พ่อแม่และเรามีส่วนรวมในบ้านหลังนี้ด้วยกัน เพราะคุมงานก่อสร้างเองทั้งหมด พอบ้านเสร็จก็ได้มาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง จำได้ว่าอยู่กับพ่อแม่ครั้งสุดท้ายก็ตอนเรียน ปวส. พอมาอยู่มหาวิทยาลัยก็ไม่เคยกลับบ้านเลย ถนนสี่เลนส์สร้างเสร็จนู้นล่ะได้กลับครั้งหนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้ชีวิตคนเดียวในเมืองกรุงกว่าสิบห้าปีเห็นจะได้ นานๆ พ่อแม่จะมาเยี่ยมทีหนึ่งมากสุดก็แค่อยู่ด้วยกันหนึ่งอาทิตย์ ถ้าไม่เปลี่ยนงานบ้านหลังนี้ก็คงไปๆ มากรุงเทพ – ราชบุรี พอเปลี่ยนงานบ้านหลังนี้เลยกลายเป็นบ้านของเราไปด้วยเลย ดีนะที่ทำห้องเผื่อกันไว้ไม่งั้นได้สร้างใหม่เพิ่มแน่ๆ พอมาใช้ชีวิตอยู่รวมกันกับพ่อแม่ โอ้ว .. มันไม่ง่ายนะคุณ!! รู้จักสุภาษิตที่ว่า “มากคนก็มากความ” ไหมล่ะ ยังไงยังงั้นเลย คนหนึ่งจะทำแบบนี้ ...