Japan Ep8 Narita
ค่ำคืนสุดท้ายใน Narita
หลังจากพวกเรากลับจาก Yuzawa พวกเราก็กลับไปยังโรงแรมเพื่อรับกระเป๋าที่ฝากไว้ จากนั้นก็ลากไปยังจุดรวมพลค่ำคืนนี้พวกเราจะไปนอนกันที่นาริตะ เวลาไปเที่ยวเนี่ยไวจังแฮะเผลอแป๊บเดียวจะจบทริปแล้ว ก่อนจากโตเกียวอันแสนสนุกก็แวะกินขนมกันซะหน่อย เรื่องขนมอร่อยๆ หาได้ไม่ยากในเมืองนี้
ระหว่างที่พวกเรานั่งกินขนมรอเพื่อนๆ อยู่นั้นก็มีน้องนักเรียนชาวญี่ปุ่นเดินเข้ามาขอยืม passport มีความงงเลยสิ ทำไมอยู่ดีๆ มายืม passport พวกเราก็กลัวว่าจะมีปัญหาเลยบอกปัดเค้าเลยว่าไม่ได้ เค้าก็เลยเดินจากไปเดาว่าน่าจะใช้สิทธิ์เราไปซื้อของแหละ แต่อย่าให้เลยดีกว่าเดี๋ยวมีปัญหาจะยุ่ง พอเพื่อนมากันครบพวกเราก็ออกเดินทางจากโตเกียวไปนาริตะ
ตอนนี้พีคเลยพวกเราหลงสถานีกันวิ่งกันตับแล่บเลย ชนิดที่ว่าไม่เอาแล้วกระเป๋าโยนสไลด์ลงมาจากบันไดไปข้างล่างเลย เพื่อประหยัดเวลา แถมกระเป๋าก็หนักมาก (กลับบ้านมาล้อพัง) เนื่องจากขึ้นรถไฟผิดฝั่งวิ่งเกือบตายทันเวลาพอดี ตอนนั้นทำใจแล้วอ่ะ ไม่ทันตรูไม่ไปแระ คิดแล้วก็ขำตัวเองกระเป๋าหนักมากทั้งลากทั้งยกจนแล้วจนรอดทันเวลาพอดี
APA HOTEL KEISEINARITA-EKIMAE
จากโตเกียวมายังนาริตะใช้เวลาประมาณหนึ่งชั่วโมงนิดๆ พวกเราก็มาถึงสถานีนาริตะปัญหาต่อมาโรงแรมอยู่ไหนล่ะเนี่ย เดินวนไปวนมาจนหาเจอโรงแรมคืนนี้มีชื่อว่า APA HOTEL KEISEINARITA-EKIMAE ทางเข้ามันเข้าได้หลายทางเลยงงๆ หน่อย แต่เป็นโรงแรมที่ดีมากเลยนะ เพราะสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน มาดูห้องพักกันค่ะ
ราคาห้องพักราวๆ 1,700 กว่าบาท ห้องพักขนาดมินิมากห้องน้ำอุปกรณ์มีให้ครบ ด้วยความที่อยู่กันสองคนกะหมีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ทั้งคู่ กางกระเป๋าออกมานี่เต็มพื้นที่แล้วล่ะ หลังจากเข้าห้องพักได้ไม่นานเริ่มหิว ออกไปหาอะไรกินกันดีกว่าพวกเราค้นตาม map ก็ไม่เจอร้านเข้าตา สุดท้ายใช้วิธีเดาเข้าไปเลยจนมาเจอร้านนี้
Toriyoshi Kacho
โชคดีมากที่พวกเราจิ้มร้านได้ดีจริงๆ เรื่องเที่ยวกับเรื่องกินนี่ต้องยกความโชคดีให้พวกเรามีดวงเรื่องนี้กันจริงๆ ตอนแรกเปิดเมนูเอาวะจิ้มๆ แล้วกัน พวกเราเลยจิ้มมาหลายเมนูเลย เชื่อไหมว่าอร่อยทุกเมนูจนต้องบอกเพื่อนคนอื่นให้มาลอง ร้านนี้เด็ดจริงๆ เดินจากโรงแรมมาไม่ไกล ร้านมีชื่อว่า Toriyoshi Kacho
เมนูเนื้อที่นี่อร่อยมากในกลุ่มเรามีคนกินเนื้อคนเดียวคือหมี งานดีเลยล่ะหมีบอกดูมันกินยังฟินเลยอ่ะ นี่ถ้าไม่ได้บนเจ้าแม่กวนอินไว้ได้มีแย่งกันกินแล้วเนี่ย หมีมีขอเบิ้ลอ่ะคิดดู
ส่วนเมนูอื่นก็อร่อยหลายเมนูเลย อย่าสลัดผักนี่สั่งกันสองรอบ ไก่ทอดเค้าก็ทอดแปลกดีแต่อร่อย เกี๊ยวซ่าเค้ามาเป็นแผ่นแบบนี้เลย ตอนแรกที่มาเสริฟ์นึกว่าใครสั่งแป้งทอดมาหว่า ถือว่าโชคดีมากในความโชคร้ายเรื่องเกือบตกรถไฟแต่มาเจอร้านอร่อยถือว่าเจ๊ากันไป พอกินกับเรียบร้อยก็กลับมาในโรงแรม
หัวหน้าทริปบอกว่าที่นี่มีออนเซ็นด้วยนะ เอ้าแล้วเว้ย .. ในชีวิตไม่เคยออนเซนสักทีตอนไปโอกินาว่าก็ไม่มีเวลา มารอบนี้เราจะไม่พลาาด อยากมีโมเม้นท์ออนเซ็นกับสาวญี่ปุ่น เค้าไม่อนุญาติให้เอามือถือเข้ามานะดังนั้นขอบรรยายให้เห็นภาพแล้วกัน
ออนเซ็นครั้งแรก!!
เราก็เดินเข้ามาในห้องเลยจ้า ทำไงล่ะตรูเพื่อนก็ไม่มีเห็นสาวๆ อยู่ในห้องแต่งตัว เดาว่าอันนี้น่าจะอยู่ใน process สุดท้าย เดินไปดูอีกห้องแล้วกัน ผ้าขนหนูก็ไม่ได้เอามาจะขึ้นไปก็ขี้เกียจแระ เดินเข้าไปดูห้องออนเซ็นแล้วกัน ว้าว .. เจอสาวๆ นั่งอาบน้ำกันอยู่ในบล็อก เอาวะบล็อกแรกเนี่ยแหละ มันเป็นที่อาบน้ำแบบนั่งบนเก้าอี้เล็กๆ มีที่กันแต่เห็นคนข้างๆ ได้
บ๊ะเจ้า .. ข้างๆ ตรูขาวจังวะ สาวญี่ปุ่นนี่หุ่นดีกันจริงๆ เลย แล้วย้อนกลับมาดูตัวเองโครตอายเลย พอเค้าอาบน้ำกันเสร็จเค้าก็ไปลงบ่อออนเซ็น เราก็รอก่อนรอคนไปให้เหลือน้อยๆ ในบ่อก่อน จากนั้นค่อยไปลงไปในบ่อออนเซ็น เอ้ย.. คือดีอ่ะ รอบหน้านึกในใจเลยว่า จะหาที่นอนแบบมีบ่อออนเซ็นเนี่ย เวลาไปเดินมาไกลๆ จะได้แอบมาแช่ สบายตัวดีจัง
แม้จะเขินๆ ไปสักหน่อยแต่ก็โอเคนะ ดีนะเนี่ยในห้องนี้ไม่มีใครที่เรารู้จัก ไม่งั้นเขินตายเลย ก็เป็นประสบการณ์การออนเซ็นครั้งแรกที่ดีเลยล่ะ ไว้รอบหน้ามาเจอกันใหม่นะ จากนั้นก็กลับไปห้องทั้งเปียกๆ งั้นแหละเราว่าเรานานแระนะ อีหมียังไม่กลับเลยเหอะ สงสัยไปฟินมองหนู่มๆ เจแปนซะแล้วล่ะ นึกในใจคิดเหมือนตรูแหละดูออก ^^
เช้าวันสุดท้ายของการเดินทาง โอ้ย .. ยังไม่อยากกลับเลยอ่ะ นี่เรามาครบอาทิตย์แล้วเหรอเนี่ยต้องกลับไปสู่โลกแห่งความเป็นจริงแล้วล่ะ พวกเรานั่งรถไฟมุ่งหน้าสู่สนามบินนาริตะ ไฟท์เราบินเช้าเลยวันนี้
พอจัดการโหลดกระเป๋าอะไรกันเรียบร้อยก็เข้าสู่มหกรรมการหยอดกาซาปอง เชื่อว่าทุกคนตังค์เหลือเศษหยอดกันหมดแหละ ซึ่งพวกเราตามหากาซาปองเต่า ตระเวณหามันทุกตู้ในโตเกียวมาเจอเอาสนามบินนาริตะซะงั้น หยอดสิจ๊ะหยอดกันหมดตัวเลยน้องตรู จากนั้นก็ไปถึงที่ซื้อของฝาก ก็เดิมๆ ใครที่ไปเที่ยว Kawazu , Nikko, Yuzawa ไปซื้อของฝากแถวนั้นเหอะ ของอร่อยหลายอย่างเลยดีกว่าสนามบินอีก หรือว่าเราเบื่อขนมสนามบินหว่า
เอาเข้าจริงๆ เวลาซื้อของฝากคนอื่นก็ซื้อมันสนามบินเนี่ยแหละสะดวกดี เราเลยเบื่อขนมสนามบิน ที่เราซื้อมาก็เป็นขนมปังฮอกไกโดอันนี้อร่อยจริงได้รางวัลด้วย ช็อกโกแลตวาซาบิจาก Kawazu และอีกหลายขนมอยู่เหมือนกัน ขนมโอท็อปของเค้าเนี่ยอร่อยหลายอย่างเลยนะ ถ้ามีเวลาลองเดินเที่ยวโอท็อปญี่ปุ่นดู ทริปนี้ได้รองเท้ามาคู่เดียวเป็น limited edition Japan แหละเลยซื้อมา เป็นทริปที่ถือรองเท้ากลับมาน้อยที่สุดแล้วล่ะ
ฺBye Japan Can Fly “ใครไม่ไปเราไป”
พวกเรานั่งเครื่องจากนาริตะมาลงที่เวียตนามแล้วต่อไฟท์มายังประเทศไทย ก้าวแรกที่กลับมาประเทศไทยนึกในใจว่า กลับมาสู่โลกความเป็นจริงแล้วล่ะ ตลอดการเดินทางทริปนี้มีอัพเดทจากเมืองไทยทุกวัน เหมือนมีเพื่อนๆ ตามติดชีวิตพวกเราตลอดการเดินทางยังไงยังงั้นเลย จนวันกลับมาพร้อมกับจดหมายให้กักตัว 14 วัน เนืองจากเดินทางไปประเทศเสี่ยง
ซึ่งก็เป็นเรื่องที่ยอมรับได้เพราะกฏก็คือกฏ แต่มันควรเป็นกฏที่อยู่ในบรรทัดฐานเดียวกัน อะไรที่มันไม่เหมือนกันมันก็คือกฏที่แบ่งมาตรฐาน ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรในสังคมไทยที่ไร้มาตรฐาน หลังจากทริปนี้มาตรฐานของประเทศไทยก็เข้มข้นขึ้น มีการล็อกดาวน์ในเดือนถัดมาอย่างเข้มข้น เดือนมีนาคม 2020 ประเทศไทยยังไม่ให้เดินทางออกนอกประเทศอีกเลยจนปัจจุบันเดือนเมษายน 2021 ซึ่งเป็นการปิดทริปที่สวยงามมากของพวกเรา ทริปสุดท้ายใครไม่ไปเราไปจริงๆ
ขอบคุณเพื่อนๆ ร่วมทริป แม้ทริปนี้จะไปกับคนไม่รู้จัก แต่ก็ถือว่าเป็นการรู้จักเพื่อนใหม่อีกหลายคน ขอบคุณหัวหน้าทริปที่จัดทริปนี้ การเดินทางมันทำให้เราได้เจอโลกกว้างๆ มองโลกในมุมที่ไม่เหมือนใคร รู้จักการปรับตัวในโลกใหม่ๆ และกล้าที่จะคิดในสิ่งที่แตกต่าง เพราะชีวิตอย่าติดอยู่ในกรอบเดิมๆ มันทำให้ชีวิตขาดซึ่งสีสัน
เกิดมาชีวิตหนึ่งจงใช้ชีวิตให้พิเศษทุกวัน เราคิดแบบนั้นเสมอเพราะไม่รู้เลยว่าเราจะลาจากกันวันไหน การเดินทางจึงเป็นการชารต์พลังงานเพื่อกลับมาทำงานอย่างหนึ่งของเรา มันจะทำให้เรามีพลังและคิดเสมอว่า “ทำงานเดี๋ยวก็มีเงินไปเที่ยวต่อ” และคดีประจำใจที่คิดไว้เสมอ “ไม่ลาสิโง่” ก็ยังคิดอยู่แบบนั้นนะ
เราว่าคนที่ใช้ชีวิตเป็นมันมีน้อยมากนะบนโลกใบนี้ “บาลานซ์ชีวิต” เป็นสิ่งสำคัญมากในชีวิตปัจจุบัน ไม่จำเป็นต้องอิจฉาใคร แต่จงใช้ชีวิตให้คนอื่นอิจฉามันน่าจะดีกว่านะ ไม่มีปฏิมากรรมถ้าไม่สร้าง ไม่มีความคิดถ้าไม่ทำ ไม่เห็นอะไรถ้าไม่ออกเดินทาง และไม่เหลืออะไรถ้าไม่สร้าง การพัฒนาที่ดีที่สุดคือพัฒนาตัวเอง เริ่มจากจุดเล็กๆ นี้ให้ได้ แล้วสังคมจะดีตามมาเอง ฝากเอาไว้ให้คิดก่อนจากกันในทริปนี้ ไว้ติดตามต่อตอนหน้านะค๊า
Editor :: Patthanid Chenagtawee
IG :: patthanid
Facebook :: โสดเที่ยวสนุก By Patthanid
Website :: www.ablogtravel.com